بال ندارد،گاهی هم خسته و رنجیده می شود،
نمیبیند
من را نه،خودش را...
آنقدر که غرق نوجه به فرزند ناخلفی چون من شده
این اسطوره محبت و دلسوزی!
و من و محبت چون ماهی و دریا
خدایا می شود فراموش کنید؟
تو و فرشته هایت؟
خطاهای این غریق ناشکر محبت را؟
می ترسم از غضب تو
که چشم به دل مادرم دوخته ای!
پشیمانم از صدای بلندم در مقابل فرشته ات
نمیبیند
من را نه،خودش را...
آنقدر که غرق نوجه به فرزند ناخلفی چون من شده
این اسطوره محبت و دلسوزی!
و من و محبت چون ماهی و دریا
خدایا می شود فراموش کنید؟
تو و فرشته هایت؟
خطاهای این غریق ناشکر محبت را؟
می ترسم از غضب تو
که چشم به دل مادرم دوخته ای!
پشیمانم از صدای بلندم در مقابل فرشته ات
