دردهای بعد از انقلاب
به آنان که با قلم تمامی درد را پدیدار می‌کنند
بهاران خجسته باد
متاسفانه احتمالا من زیادی در رفاه بوده ام که قلمم توانایی پدیدار کردن هیچ دردی را ندارد.
نوشتن از دردها رسالت بزرگیست_ چه مادی چه معنوی _ چرا که به قول یک انسان فراموش شده انقلابی پایدار است که درون آن انقلاب های کوچک دیگری رخ دهد .حال:
اگر قرار باشد پیشروهای این انقلاب های کوچک رفاه طلبان‌ِ بی‌هدفِ اشعث مسلک باشند که بدا به حال همه!
و اگر این پیشروها باید دغدغه‌مندانِ انقلابی ِ ارزشی باشند پس چرا نیستند؟یا اینقدر کم هستند؟
من یک انقلابی ام!
خواهان انقلابی پایدار!
پس ایراد کار کجاست که قلمم درد ندارد؟!؟!؟
_____________________________________________________________________________________________
پ.ن:1.البته بعدها فهمیدم که انقلاب ذاتش نوعی تحولات مخالف با کلیات نظام دارد و عظیم است ، بنابراین منظور از انقلاب کوچک اصلاحات است ولی ما همان انقلاب کوچک را بکار می‌بریم تا ذهنمان فارغ از تعلق به احزاب سیاسی قضاوت کند.
